E02593: The Martyrdom of Iulianos of Emesa preserved in Georgian, recounts the martyrdom and death of *Iulianos/Julian (martyr of Emesa, S01259) and of three other martyrs, *Silouan/Silvanos, Luke and Mokimos (martyrs of Emesa, S01272). The events were soon followed by the translation of the head of John the Baptist (S00020) to Emesa. Translated in or before the 8th c. from a lost Greek original.

Martyrdom of Iulianos of Emesa

Summary:

§ 1. The emperor Numerian issued an edict according to which everyone suspected of Christianity was to be persecuted, taken to the pagan shrines, and forcibly converted. Many Christians abandoned their faith under duress, and adopted paganism. This was also the case in the city of Emesa.

§ 2. In those days, a certain holy man called Julian lived in Emesa. He was a nobleman and a famed healer through prayers. There were three other illustrious Christian men in town: Silouan, the bishop of the city of Emesa, Luke the archdeacon, and Mokimos, a wise scholar. And they all taught the true faith together, and converted many a soul.

§ 3. The three holy men were captured and handed over to the prefect of the city of Tyros, who was at that time visiting Emesa. They were taken to Tyros for prosecution, where they underwent many tortures. Then they were taken back to Emesa, to a local theatre in order to be thrown to wild beasts.

§ 4. Julian had heard that the holy men were brought back to Emesa and greeted them at the entrance of the town, and joined them in their prayers. The servitors of paganism were alarmed by Julian's boldness, they captured him, and forcibly took him away. In the meantime, the three holy men were taken to the theatre, and thrown to the beasts. After a prayer, the three men attained martyrdom, and handed over their souls to the Creator.

§ 5. Julian was thrown into prison where he spent twelve months, and no beatings and hardships could shake his faith. Then the pagans brought twelve nails, they tied him up, and pierced his head with the nails down to his throat and also his feet. Then they left him there. The holy man rose and found a cave, where he died peacefully.

§ 6. The cave was occupied by a certain potter, who returned to cave and discovered a dead body. He alarmed that someone may have brought and placed it here and ran away. However one night, the holy man appeared to the potter and told him:

რამეთუ მე ვარ ივლიანე მოწამჱ ქრისტჱსი. რომელი მივიწიე ქუაბსა მას შენსა და არა თუ სხუამან ვინ მიმიღო მე მუნ. არამედ აღდეგ ადრე და წარვედ და აღმიღე მე მიერ და მომიღე მე წმიდად ეკლესიად. სადა მონანი ქრისტჱსინი კრებულ არიან რამეთუ იყვნეს მას ჟამსა შემცირებულ ქრისტჱს-მორწმუნენი უღმრთოთა მეკერპეთა მიერ. და ფარულად ჰმსახურებდეს იგინი ქრისტესა ღმერთსა. მაშინ ირწმუნა მეკეცემან მან ჩუენებაჲ იგი წმიდისაჲ მის და ბრძანებაჲ მისი და მუნქუესვე ღამე აღდგა და წარვიდა ქუაბად და დავარდა იგი პირსა ზედა თჳსსა გუამსა მას წმიდისა ზედა და ევედრებოდა ღმერთსა რაჲთა შეეწიოს მას და განაძლიეროს. რაჲთა წარიღოს გუამი იგი მონისა მის ქრისტჱსაჲ. მაშინ მინდობითა ღვთისაითა განძლიერდა და აღიღო გუამი იგი წმიდისაჲ მის მჴართა თჳსთა ზედა განვიდოდა შუა ოდენ ქალაქსა მას და იხილეს იგი შვილთა მათ ეშმაკისათა. რომელთა აღემსთო ღამესა მას მსახურებად კერპთა შეგინებულთა და დევნა უყვეს მას რაჲთა განიხილონ რაჲ იგი აქუს კაცსა მას. ხოლო მეკეცემან მან განგებითა ღმრთისაჲთა და წმიდისა მის მოწამისა შეწევნითა ესევითარი ღონისძიებაჲ მოიპოვა. რამთუ მიაყრდნა გუამი იგი წმიდაჲ კედელსა ერთსა და დაჰბურა მას ზეწარი თჳსი და დაადგა იგი წინაშე მისსა. რაჲთა ეგონოს ბილწთა მათ ვითარმედ დედაკაცსა ჰზრახავს. და ვითარცა იხილეს ყურესა მდგომარჱ წინაშე წმიდასა მას გუამსა ეგონა მათ ჭეშმარიტად ვითარცა იგი თქუა მეკეცემან მან გულსა თჳსსა შეგინებულსა და საქმესა ბილწებისასა. რამეთუ ჰგონებდეს იგინი მსგავსად საქმეთა მათთა სიძვისა და ბილწებისათა და განეშორნეს მისგან.

'For I am Julian, the martyr of Christ, who came to your cave and nobody else took me there. Get up early, take me up and take me to the holy church, where the Christian community is (for in those days, the Christian community has been diminished due to the ungodly idolators and there they clandestinely served Christ God). Then the baker believed in the vision of the holy man and in his order and he go up the same night and went to the cave and fell on the ground in front of the body of the saint and prayed to God to help and strengthen him, so that he may take the body of the servant of Christ. Then he was strengthened through faith in God and he took the holy body on his shoulders and went to the city centre where the children of the devil saw him. They were serving the idols that night, and upon seeing him, they ran after him to check what he was carrying. But the baker, through divine order and the aid of the holy martyr, applied to the following trick. He leaned the holy body upon a wall and covered it with linen and placed it in front of him, so that the filthy ones may think that he was talking to a woman. And when they saw him standing in a corner in front of the holy body, they thought, just as the baker had planned, that some nasty and filthy business was happening. For they thought, according to their own character, that [he was engaged] in something adulterous and filthy, so they left.'

§ 7. და შემდგომად არამრავალთა ჟამთა ქრისტემან ღმერთმან ჩუენმან განმანათლებელმან ყოვლისამან და მჴსნელმან და მაცხოვარმან ყოველთამან ნათლითა ღმრთეებისა თჳსისაითა განანათლნა და განწმინდნა გონებანი კაცთანი საცთურისაგან კერპთმსახურებისა: და მოიზიდნა იგინი მეცნიერებასა ჭეშმარიტებისასა მოწყალებითა და წყალობითა თჳსითა. და ქალაქსა ამას შინა ემეწასა ინება დაუნჯებად საფასჱ ესე მიუწდომელი ??? და რამეთუ შემდგომად ჟამისა მის კუალად სხჳსა მეკეცისა მიერ ჯერ-იჩინა მოცემად მათა ქალაქით ჰეროდჱსით თავი წინამორბედისაჲ და ნათლისმცემლისაჲ წინაწარმეტყუელისაჲ და მოციქულისაჲ. მოწამისა და განმათავისუფლებელისა ცოდვათაგან და ღელვა-გუემელთა ნავთსაყუდელისაჲ და მოგზაურთა თანამავლისაჲ და ზღუდისა მის შეურყევლისა შემცველისა ქალაქთა და სოფელთაჲსაჲ. ხოლო მიწევნითა თავისა მის წინამორბედისაჲთა ქალაქად ემეწელთა განთავისუფლდეს მკჳდრნი მისნი მონებისაგან ეშმაკთაჲსა და იჴსნეს მსახურებისაგან კერპთაჲსა და განმრავლდეს მას შინა მორწმუნენი ქრისტჱსნი და აღივსო ქალაქი იგი ღვთის-მეცნიერებითა.

და შემდგომად ამისსა გამოიღეს წმიდაჲ იგი გუამი წმიდისა მოწამესი ივლიანჱსი მიერ ეკლესიით სადა იგი დადებულ იყო და მიიღეს ქუაბად რომელსა შინა შეჰვედრა სული თჳსი უფალსა და დაჰკრძალეს მას შინა: და ყოველნი რომელნი მოვიდოდეს უძლურთაგანნი სარწმუნოებით აღმოუცენებდა მათ უხუად კურნებასა ყოველთა სნეულთა და გუნდსა ეშმაკთასა განასხმიდა. და შეწევნითა ღვთისაჲთა აღაშჱნა ქუაბსა მას ზედა ეკლესიაჲ ფრიად შუენიერი ნეტარმან პავლე ეპისკოპოსმან ქალაქისა ემეწისამან და შეამკო იგი ყოვლითა შემკულებითა. და იყო მიცვალებაჲ წმიდისა და უძლეველისა მოწამისა ქრისტჱსა ივლიანჱსი პავლჱს მიერ ეპისკოპოსისა ემეწელისა თთუესა აპრილსა ათხუთმეტსა სადიდებლად მამისა და ძისა და წმიდისა სულისა.

'Not too many years later, our Christ God the enlightener of all and the Saviour and the Messiah of all through the light of His divinity, enlightened and purified the minds of the people from the temptations of idolatry. And He brought them back to the knowledge of truth through his compassion and grace. And he wished that a great treasure be established in that city of Emesa. Some time later, through yet another potter, He wished to donate to them from the city of Herod the head of the Precursor and the Baptist, the prophet and the apostle, the martyr and the deliverer from the sins, the peaceful bay of the tormented, and the companion of travellers, and the substitute to the shattered wall of the cities and villages. And upon the arrival of the head of the Precursor in Emesa, the citizens were set free from the servitude of the demons, and were saved from idolatry, and faithful Christians were multiplied among them and the city was filled with the knowledge of God.

After this, they took out the body of the holy martyr Julian from the church where he was rested, and took it to the cave where he handed over his soul to God and buried him there. And whoever was afflicted, and came with faith, he gave them healing and dispersed the devils. With God's help, blessed bishop Paul of the city of Emesa built a beautiful church on top of the cave, and adorned it with many ornaments. And the translation (???) holy and mighty martyr of Christ, Julian by Paul, Bishop of Emesa, took place on 15 April.'

Text: Peeters 1929. Translation and summary: N. Aleksidze.